Adinekoen depresio-gertakariaren diagnostikoa zaildu egin daiteke hainbat arrazoirengatik:

• Agureak “normaltzat” jo dezake bere aldartea. Oro har, osasun-arazo kronikoei edo adin horretan ohikoak diren beste arazo batzuei egozten die. Horrek atzerapena dakar laguntza bilatzean.
• Inguruneak minimizatu egiten du depresioak adinekoengan duen garrantzia. Gizartean, eta baita osasun-sistemako zenbait sektoretan ere, sintoma depresiboak zahartzaroari berez datxezkiolako uste faltsua dago eta, beraz, ez dutela berariazko arretarik behar.
• Adinekoak alderdi emozionalak adierazteko zailtasuna.
• Lotsagarritzat jotzen dituen gertaerei buruzko informazioa ezkutatzeko joera (alkohol-kontsumoa, aurrekari psikiatrikoak).
• Zentzumen-zailtasunak: ondorioz, egiten zaizkion galderak nekezago ulertu ditzake. Askotan, lotsa sentitzen dute galdera ez entzuteagatik, eta ez dute hori transmititzen, “zaharra edo inozoa” iruditzearen beldurrez, kontsultan esaten digutenez.
• Batzuetan, zaila da bereiztea kexa somatikoa (gorputzaren kexa) depresio baten edo beste gaixotasun baten ondorio ote den; batez ere, aldez aurretik kexarik bazegoen.
• Kontsulta medikoetan denbora gutxi egotea, sintometan behar bezala sakontzeko.

Depresio baten azterketaren ebaluazio medikoak honako atal hauek barnebildu behar ditu:

• Historia klinikoa. Sintoma depresiboen hasierari eta bilakaerari buruzko informazio zehatza, baita eguneroko bizitzan duten eraginari buruzkoa ere. Pazientearen aurretiazko nortasunari buruzko datuak. Balorazio geriatriko integral zabaldua. Pazientearen aurretiazko gaixotasunak, hartzen dituen edo hartu dituen medikazioak eta gertakari depresiboen edo bestelako patologia psikiatrikoen familia-aurrekariak. Funtsezkoa da pazientearekin eta haren inguruko beste pertsona batzuekin (familia, zaintzailea edo gertuko laguna) elkarrizketa izatea. Kontuan izan behar da adinekoak “normaltzat” jo dezakeela gertatzen ari zaiona, adinari edo gaixotasun kronikoei (BGBK, bihotzeko arazoak…) egozten baitie. Gerta daiteke, halaber, lotsa izatea ondoez psikikoa transmititzeko orduan, eta nahiago izatea sintoma fisikoak kontatzea, “buruko gaixotasuna” etiketa saihesteko.
• Miaketa fisikoa eta neurologikoa, sintomak eragin ditzaketen gaixotasunen bila.
• Odol-analisia.
• Kasu hautatuetan, baliteke azterketa neuropsikologiko bat edo irudi-proba bat egin behar izatea (garuneko TAC edo burmuineko erresonantzia magnetikoa), medikuaren irizpidearen arabera.